I hytt å pine, frue.

Ok, eg har påstått at eg e forberedt til å bli her ei stund til. Da e løgn. Eg e so lite forberedt so da går an å bli. Eg va so utrulig klar for å ve heima eg. Eg va klar fø å ve frisk, fø å sleppa å ta sprøyte før klokko e 08 og veldig klar fø å sleppa å sei ifrå at no går eg på do. Og nok ein gong seie eg at eg e lei folk so påstår at de forstår at da e bale å ligga her, dag inn og dag ut. Eg trur faktisk ikkje på deko, eg trur ikkje på deko før de har vore på sjukehus i eit par mnd. Men bortsett frå klaginge mi, so ve eg sei at eg hadde vore glad for litt besøk. Dødtid e noko av versta. Spesielt sidan eg ligg på intensiven, eg kan søren meg ikkje bevega meg ut av rommet. Eg e tilkobla og eg har lyst tilbake til gamlarommet mitt vist eg fyst ska liggja her i eit par mnd. Der hadde eg eigen dass, dusj (!) og utsikt øve stadion. Her ser eg berre inn til andre pasientar, noko som eg tvilar på dei set pris på. Men igjen, den elektriske senga mi sat eg stor pris på, og gule veggar e faktisk meir spennande å sjå på enn kvite. Dei kvite blir for mykje sjukehusprega. Og der inne va da ikkje noko maskine eller noko so der hadde eg plass til ei ekstra seng sånn at eg kunne ha folk liggande der. I natt sov Solveig faktisk på ein liten sofa, da såg vondt ut. Og i natt sovna ikkje me før i 5-6 tida. Og eg blei vekt i 08 tida fø då skulle dei ta nokon blodprøvar. Og fleire etter ein time. Men also, det går greit med veneflon og telemitri, men da ekje noko moro. Alt var enklare på avdelingen. Fy, da e rart at eg seie at eg har lyst tilbake på da rommet. Men her so har eg eit skap, eit skap fullt av medisinutstyr. Eg føle meg ganske sjuk her eg liggje. Eg hate da intenst. Tven e for dårlig. Og no e da sikkert 4 tima sio eg måtte på do, eg har endå ikkje gidda å trykka på ein knapp for å sei at eg må på do. I frykt fø å få noken rare kommentera so seie eg at eg lukte heilt for jævlig og eg har noko uttav svarte svingande lyst å ta meg ein varm og god dusj. Og eg har lyst heim å sjå snøen. E so ironisk at når me har den beste sommaren nokon gong so dør eg og eg havne på sjukehus når da kjem snø. Eg forstår ikkje. Nei, no ska eg trykka på ein knapp og so går eg på dass. Me snakkas, om ikkje eg kjem med eit klageinnlegg seinare i natt.