Rom 657

Heisann deko få lesara so sete å lese denna interessante bloggen til seint på kveld. Eg tenkte eg sku dela med deko at eg har smerte øvealt for øyeblikket. Ryggen, hande og håve. Når eg seie ryggen so e da pga at eg har låge i denna senge litt for lenge i strekk. Hande e pga veneflonen so gjere so altfor vondt, eg reagere vel på medisinen eg får. Og håve, nei, da e no nett so vanle da. Einaste næringen eg har fått i meg sidan tirsdagsettermiddag da e noko næringsdrikka med sjokolade smak. Nutridrink står da på de. Eg har null matlyst. Ikkje at de smake noko særle godt, men da e da einaste eg får i meg. Men uansett, e vel på tide eg går ned eit par kilo no, har vel steget litt sidan eg kom meg heim frå sjukehuset sist.
Viss eg seie at eg begynne å grina ved tanken på å liggja her i 2,5 mnd til, e da noken so kan med hande på hjarta sei at de forstår meg?
Fader also, da frista so utruleg lite å ve her ein dag lengre. Men, iallefall har eg verdas beste familie og verdas beste vennar. I måro kjeme Mammo, Solveig, Victor, André og Sigrid. Pappen e her allerede. Og so kjeme Anne-Cecilie m/fam litt seinare. Eg gler meg. Eg hadde gleda meg i dagavis til denna nyttårsafto. Ikkje berre fordi at eg har hatt ei sprudlevatn flaska, uten alkohol vel å merka, ståande i skapet på kjøkenet, men og fordi at eg har verdas beste familie å feira den med.
Ingen kom inn på Haukeland pga skadar grunna fyrverkeri. Tenk då, da e søren meg fint. Bortsett frå at da brant dar med Bistroen, eg syntes at da i seg sjølv berre e morosamt.
Nei eg ska gje meg. No sitte eg å snakke med ei som har kreft, folk e so sterke, eg blir overraska over at de greier å leva nogenlunde normalt. Sjølvsagt, med kreft blir ingenting normalt. Men da e rart kor normalt nokon kan få det til å virke. Eg prøvar å la vere å bli ein sånn ei dramaqueen. Og no orkar eg ikkje skrive meir og no legg eg meg. God natt folkens.
Peace and love.